“Τον περισσότερο καιρό της ζωής μου τον έχω περάσει κάτω από τη γη, όταν πεθάνω δεν θα νιώσω καμιά ιδιαίτερη εντύπωση”
Με αυτό τον τρόπο παρουσίασε την σχέση της με τα σπήλαια η Άννα σύντροφος και συνεργάτης του Γιάννη Πετρόχειλου. Μαζί εξερεύνησαν τα περισσότερα σπήλαια της Ελλάδας. Μαζί περπατήσανε στις πιο απόκρημνες πλαγιές της Ελλάδας και της Ευρώπης. Μαζί δουλέψανε για τη χαρτογράφηση, καταγραφή και ανάδειξη των ελληνικών σπηλαίων.
Σύμφωνα με την Σπηλαιολογική Ομοσπονδία η ιστορία των σπηλαιολογικών ερευνών στην Ελλάδα ξεκινά με τις έρευνες του Γερμανού Φέντλερ στην Κύθνο και του Γάλλου Μαρτέλ στην Τρίπολη το 1841. Οι πρώτες σπηλαιολογικές έρευνες στην Ελλάδα έγιναν με ιδιωτική πρωτοβουλία κατά το 1891 από τον τότε νομομηχανικό Αρκαδίας Ν. Σιδερίδη. Επαναλήφθηκαν το 1928 από τον Αυστριακό σπηλαιολόγο Α. Μάρκοβιτς με την χορηγεία του Εμμ. Μπενάκη. Ωστόσο ,κορύφωση αυτής της αρχικής δραστηριότητας υπήρξε η ίδρυση της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας (ΕΣΕ) το 1951 με πρωτοστατούντες τον Γιάννη και την Άννα Πετροχείλου. Ποιοι ήταν οι σπηλαιολόγοι Γιάννης και Άννα Πετροχείλου;
Ήταν ένα από τα πιο όμορφα ζευγάρια που έμεινε στην ιστορία γράφοντας φωτεινές σελίδες για την Ελληνική Σπηλαιολογία. Συνέβαλαν καταλυτικά στην ανάπτυξη της σπηλαιολογίας στην Ελλάδα και έβαλαν τις βάσεις για την ίδρυση της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας της οποίας υπήρξαν ιδρυτικά μέλη. Όλα ξεκίνησαν όταν παντρεύτηκαν το 1930, και σε λίγο θα κατακτούσαν τον κόσμο της σπηλαιολογίας. Την ίδια εποχή η σπηλαιολογία στην Ελλάδα δεν είχε αναπτυχθεί επιστημονικά όπως σε άλλες χώρες.
Ο Γιάννης Πετρόχειλος γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900. Σπούδασε φυσικομαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γνώρισε την Σμυρνιά Άννα Μινάρδου όταν ασχολήθηκε με την ορειβασία. Ο δυναμισμός και το θάρρος της Άννας τον συνεπήρε. Η Άννα Μινάρδου ήταν η πρώτη Ελληνίδα που ανέβηκε την κορυφή Μύτικα (2917μ.) του Ολύμπου μαζί με την Αμαλία Καλιαμπέτσου. Ο Γιάννης Πετρόχειλος κέρδισε υποτροφία από το Υπουργείο Παιδείας και έφυγε να σπουδάσει γεωλογία, γεωγραφία, ανθρωπολογία στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης του Παρισίου. Μαζί του πήγε και η Άννα η οποία παρακολούθησε σαν ακροάτρια όλο τον ακαδημαϊκό κύκλο σπουδών. Επέστρεψαν στα Κύθηρα και τότε το ζευγάρι αφιερώθηκε καθολικά στη σπηλαιολογία, κουβαλώντας γνώσεις και εμπειρίες από την παραμονή του στην Ευρώπη.
Το 1935 εκδόθηκε ο «Χάρτης των Κυθήρων» του Γιάννη Πετροχείλου. Ο Γιάννης Πετρόχειλος έγραψε αμέσως μετά το βιβλίο «Γεωτεκτονική». Το 1956 ολοκλήρωσε τις εργασίες του για την έκδοση του «Γεωλογικού Χάρτη Κυθήρων», ο οποίος εκδόθηκε το 1966 μετά το θάνατό του από το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών. Συνέβαλαν καθοριστικά στη μόνιμη αντιπροσώπευση της χώρας μας στη Διεθνή Σπηλαιολογική Επιτροπή το 1949, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις των άλλων κρατών μελών. Η παρουσίαση της σπηλαιολογικής έρευνας από τον Γιάννη Πετρόχειλο, μετά από τέσσερα χρόνια, το 1953 στο Παρίσι απέσπασε τα καλύτερα σχόλια ως προς την πρόοδο και απόδοση της χώρας μας.
Ο Γιάννης Πετρόχειλος πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου του 1960 . Η Άννα Πετροχείλου εξερεύνησε πάνω από χίλια σπήλαια σε όλη την Ελλάδα. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το μεγάλο της έργο και τιμήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2001, από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος, την υψηλότερη τιμή που μπορεί να δώσει σε πολίτη η Ελληνική Δημοκρατία. Πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου του 2001 σε ηλικία 96 ετών.