Η φύση και τα πυκνά δάση στο νησί του Βόρειου Σέντινελ. Φωτογραφία που λήφθηκε με τηλεφακό στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το Β.Σέντινελ είναι ένα από τα νησιά Ανταμάν στον Κόλπο της Βεγγάλης. Τα νησιά Ανταμάν και Νικομπάρ είναι ένα σύνολο από 572 νησιά εκ των οποίων τα 36 κατοικούνται από αυτόχθονες φυλές που είναι αντίθετες σε κάθε είδους πολιτισμένη παρέμβαση. Από τα 572 νησιά τα περισσότερα έχουν ηπειρωτική προέλευση, ενώ μόνο 2 νησιά είναι ηφαιστειακά [νησί Narcondam και Barren].
Το νησί Β.Σέντινελ απέχει 1.200 χλμ.από την ηπειρωτική Ινδία και μόλις 140 χλμ. από τη Σουμάτρα, και είναι μόλις 72 τετρ.χλμ, κατά προσέγγιση 20% μεγαλύτερο από την περιοχή του Μανχάταν. Περιβάλλεται από κοραλλιογενείς υφάλους και στερείται φυσικών λιμανιών. Το σύνολο του νησιού, εκτός από την ακτή, είναι δασωμένο. Υπάρχει μια στενή παραλία που περιβάλλει το νησί, πίσω από το οποίο το έδαφος ανεβαίνει 20 μ., και στη συνέχεια σταδιακά γίνεται 122 μ. κοντά στο κέντρο. Οι ύφαλοι εκτείνονται γύρω από το νησί σε απόσταση μέχρι και 1,5χλμ. από την ακτή. Μια δασόφυτη νησίδα, η Constance[ Κόνσταντ], βρίσκεται περίπου 600μ. από τη νοτιοανατολική ακτή, στην άκρη του υφάλου.
Το τσουνάμι του 2004 άλλαξε τη γεωγραφία του Β.Σέντινελ. Η λιμνοθάλασσα του νησιού έχει διαβρωθεί, καθιστώντας πιο δύσκολο για τους ανέπαφους κατοίκους να αλιεύουν. Ωστόσο, μετά από κάποιες αποστολές αναγνώρισης, φαίνεται ότι έχουν προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες.
Ο σεισμός του Ινδικού Ωκεανού το 2004 έπληξε την τεκτονική πλάκα κάτω από το νησί, ανεβάζοντάς το κατά 1-2 μ. Μεγάλες εκτάσεις των γύρω κοραλλιογενών υφάλων εκτέθηκαν και έγιναν μόνιμα ξηρές ή ρηχές λιμνοθάλασσες, επεκτείνοντας όλα τα όρια του νησιού – κατά 1 χλμ. στις δυτικές και νότιες πλευρές – και ενώνοντας την Κόνσταντ με το κύριο νησί.
Το Β.Σέντινελ είναι το νησί όπου πριν από λίγες μέρες σκοτώθηκε ο αμερικανός ιεραπόστολος, Τζον Άλεν Τσάου, από τα βέλη μιας άγριας φυλής που ζει αποκομμένη από τον πολιτισμό. Για να γνωρίσουμε καλύτερα την «άγρια» φυλή παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το ημερολόγιο του Weber:
«Καμία από τις καταγεγραμμένες αποβιβάσεις πριν από τη δεκαετία του 1990 δεν ήταν επιτυχής στη δημιουργία φιλικών σχέσεων. Οι Sentinelis είχαν επιδείξει πρώτα το τυπικό τους πρότυπο αποφυγής επισκεπτών γνωστών από τη δεκαετία του 1880 και εξακολουθούσαν να το ακολουθούν στη δεκαετία του 1990. Μικρές επισκέψεις είχαν στις παραλίες. Όποτε ένας μεγαλύτερος αριθμός επισκεπτών απειλούσε για αποβίβαση, τότε οι κάτοικοι των νησιών πήγαν στα δάση τους και δεν επέστρεψαν στις παραλίες μέχρι να φύγουν οι εισβολείς. Τα δώρα που τους άφησαν αρχικά τους έβαλαν μόνο υποψίες. Οι Σεντινελέζοι ίσως δεν έχουν ποτέ ακούσει για Έλληνες, αλλά καταλαβαίνουν σαφώς την αρχαία προειδοποίηση των Ελλήνων για όσους φέρνουν δώρα. Όπως οι Ινδοί ανθρωπολόγοι παραδέχονται σήμερα: πόσο σωστοί είναι! Σήμερα, περισσότερο από έναν αιώνα μετά την πρώτη γνωστή αποβίβαση, οι Σεντινελέζοι παραμένουν οι αδιαφιλονίκητοι άρχοντες του νησιού τους. Αμέσως μετά τον σεισμό και το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου 2004 υπήρχαν φόβοι ότι οι φυλές των νησιών είχαν εξαφανιστεί. Εστάλη ένα ελικόπτερο για να πετάξει πάνω από το νησί τους, να ελέγξει για επιζώντες και αν χρειάζονται βοήθεια. Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αντιμετώπισε τα βέλη ενός πολεμιστή Sentineli. Το μήνυμα δεν μπορούσε να παρεξηγηθεί: οι Sentineli δεν είχαν χάσει την αυτοπεποίθησή τους και ακόμη μετά από την καταστροφή δεν ήθελαν βοήθεια ή επαφή. Ήταν η πιο ευτυχισμένη είδηση που βγήκε από μια τεράστια καταστροφή. Το εάν οι Sentineli είναι ασφαλείς μακροπρόθεσμα δεν είναι σίγουρο. Ο σεισμός έχει βυθίσει τα νησιά, μερικοί κοραλλιογενείς ύφαλοι έχουν βυθιστεί, άλλοι έχουν ανυψωθεί. Είτε πρόκειται για ένα καλύτερο μέλλον είτε όχι, δεν είναι σαφές, αλλά παρά την αβεβαιότητα, το νησί του Β.Σέντινελ παραμένει η πιο καταπληκτική ανθρώπινη κάψουλα του χρόνου οπουδήποτε στον πλανήτη Γη.»
Στο νησί ζουν πλέον ελάχιστοι από την ομάδα αυτοχθόνων πληθυσμών. Ο πληθυσμός τους εκτιμάται ότι έχει πέσει στα 38 από τα 50-400 άτομα.Ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός των μελών της φυλής παραμένει μυστήριο αφού η παρατήρησή τους γίνεται μόνο από απόσταση λόγω των κινδύνων όσων επιχειρούν να τους πλησιάσουν. Οι κάτοικοι έχουν απορρίψει οποιαδήποτε επαφή με άλλους ανθρώπους, και είναι από τους τελευταίους ανθρώπους που παραμένουν μακριά από τον σύγχρονο πολιτισμό. Οι Σεντινελέζοι τυγχάνουν ειδικής προστασίας από το ινδικό δίκαιο σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί ο τρόπος ζωής τους και να προστατευτούν από «μοντέρνες» ασθένειες, όπως η γρίπη και η ιλαρά, στις οποίες δεν έχουν ανοσία.